dinsdag 27 september 2011

White Pumpkins

Witte pompoenen,
dus geen oranje of andere kleuren maar mooie witte...

foto bron internet

Helaas is het er voor dit jaar bij ingeschoten.
Maar ik heb meerdere jaren achter elkaar witte pompoenen in eigen tuin gehad.


foto bron internet

Gewoon wat zaadjes poten en wat eerst niet veel lijkt.....
zijn later reuze planten geworden. Ik mis ze nu ook wel een beetje.
Dan maar naar een tuincentra of ergens langs de weg bij een kraampje aan gaan.

foto bron internet


Het is dan zo leuk om ze zelf te oogsten en leuke decoraties mee te maken in huis.


foto bron internet

En je hebt er zo lang plezier van.

foto bron internet

Zelf zaai ik dan de Patisson en de Baby Boo.

foto bron internet

Tja volgend jaar toch maar weer doen want nu mis ik ze natuurlijk wel in de tuin.
Al nemen ze aardig wat van je tuin in beslag mocht je een plekje hebben dan is het echt aan te raden.

foto bron internet

Lieve Groet,
Yvonne

vrijdag 23 september 2011

Dreams and wishes

Allereerst wil ik zeggen dat ik erg onder de indruk ben van al jullie lieve reacties op mijn Tag you're it.
Ook vind ik het zo bijzonder om die van jullie te lezen.
Er waren geestige, bewonderingswaardige, onthullende, meelevende en vooral van iederereen unieke prijsgevingen. Vaak met raakvlakken of juist niet maar altijd met respectvolle lieve reacties.
Dat is zo mooi van het bloggen, iedereen mag en kan zichzelf zijn.

Vandaag een post over:
 Dreams & Wishes.
Dit het servies van Lyndsay Bekouw in de kleur pastel roze en roomwit.


Aan ieder exemplaar hangt een mooi hartenlabel met roze lint.




Ik ben begonnen met 4 kop en schotel (2 roze en 2 roomwit) en de theepot.
Ooit eens een cadeau bij de Ariadne At Home gekregen, dat is zeker al 5 of 6 jaar geleden.
In de kopjes staan mooie beschilderingen van een engeltje.




Ik gebruik het ook gewoon allemaal met als gevolg en vorige week een kopje sneuvelde.
En dan ga ik gelijk op zoek om het te vervangen, het is best lastig om eraan te komen.
Maar soms heb ik geluk...


Dit zijn de gebaksbordjes, petit fourbordjes en de koekjespot
Zo probeer ik bv via MP steeds er wat bij te krijgen want in de winkel kan ik het nergens vinden.
Maar dat is ook wel de sport ervan natuurlijk.


Het suikerpotje en melkkannetje heb ik van de week nog gevonden.
De mooie ijzeren standaard en de plank met gebogen bestek zijn van Countryfield en staan  in mijn webwinkel. Deze vond ik zo grappig dat ik hem even wou laten zien.


Ik heb al hele mooie "oude" foto's binnen gekregen voor de diaserie.
De oproep heb ik geplaatst in de post
Ik hoop dat ik jullie ook mee willen doen en er een aantal mag ontvangen dat zou geweldig zijn.
En mee doen kan nog tot en met 15 oktober.

Iedereen een heerlijk zonnig weekend toegewenst.

Lieve Groet,
Yvonne

donderdag 22 september 2011

Tag you're it !


Wat ontzettend leuk, Mea van Mayflower heeft mij in een reactie aangwezen om iets over mij zelf te vertellen. Dank je wel Mea. Ik vond al jullie bekentenissen al zo bijzonder om te lezen dan is het wel even van oh wat ga ik dan nu vertellen. Maar ik ga een poging wagen.

1. Mijn gezin is heel belangrijk voor mij, ik wil het altijd gezellig maken voor ze. Zoals jullie wel eerder in een post gelezen hebben heb ik een zoontje van 3, Brent.
2. Misschien wel een heel andere kant van mij is dat ik van symfonic metal/rock houdt. Within Temptation (niet meer op 1 hand te tellen concerten bezocht) is daar denk ik de bekenste van. Maar voor de kenners ook Epica, Nightwish, After Forever etc.

3. Ik heb 9 jaar in de keukenbranche gewerkt, van showroomkeukens ontwerpen tot het volledige verkoop traject. Tussen alleen maar mannelijke collega's werken, kan het iedereen aanraden.

4. Ik heb een paar jaar geleden een burn-out gehad die zo'n 2 en half jaar heeft geduurt. Het was vreselijk ook voor mijn man en mijn ouders. Kon het niet geloven dat het mij gebeurde en wilde het eerst niet accepteren. Echter ben ik positief van aard en heb altijd hoop gehouden dat het goed zou komen. Daardoor ben ik het leven anders gaan zien. Je leert heel goed wat wel en niet kan of belangrijk is. Je ziet wie er echt achter je staan (er is immers niet altijd aan de buitenkant iets te zien, althans daar deed ik me best voor). Wie je blijven steunen ook al duurt het lang. Dat materiele zaken er niet toe doen, het hoeft niet altijd beter, duurder, mooier, het zit hem in kleine dingen waarvan je moet genieten, kijken wat je wel hebt. Innerlijke rust dat is zo'n mooi geschenk als je dat kan voelen dan ben je op je plek en niet meer zoekende.
5. De burn-out heeft mij ook goeds gebracht namelijk dat ik mijn droom, een eigen webwinkel in brocante en woonaccessoires heb gerealiseerd. Dat ik zelf verantwoordelijk ben voor hoe alles gepresenteerd wordt, het succes ervan, de positieve reacties van klanten, de groei en uitbreiding vind ik geweldig. De administratieve kant heb ik wat minder mee haha.

6. Het grootste project in mijn leven was het opknappen van onze boerderij. Type alles oud, tot op de kale grond gestaan binnen, nieuwe balken, binnenmuren, nieuwe bovenverdieping, alles wat je maar kan bedenken behalve het dak. Inmiddels 9 jaar geleden maar klussen blijven er altijd. Vorig jaar nog dubbel glas in de woonkamer, voorheen de ijsbloemen op de ramen. Maar wat voelt het huis nu als een warme jas, de plek is mooi aan de uiterwaarden van de Rijn. Ook al blijf je bezig, je krijgt er veel voor terug.

7. Ik lees graag waargebeurde verhalen, vooral van vrouwen die onderdrukt worden in landen als Jemen, Afghanistan, Syrie, Rhawanda  enz. Wat zij allemaal hebben meegemaakt is vreselijk Iets wat wij ons in de westerse wereld niet kunnen voorstellen. Een voorbeeld hiervan is Fatwa van Jacky Trevane, De Gevangene van Malika Oufkir. Maar ook over gebeurtenissen in oorlogen en gevangenissen (Haar naam was Sara, De man die naar Auswitz wilde).

8. Ik houd heel veel van dieren, als ik ergens over dierenleed hoor of lees dan loop ik daar dagen mee rond. Wij hebben zelf kippen en konijnen die lekker de ruimte hebben om rond te lopen. En onze Duitse Dog heeft zelfs een brocante bed haha.

9. Ik heb iets met Scandinavië, ben in allemaal geweest. Noorwegen spant de kroon wat een fantastisch mooi land. In Zweden hebben we een huis gehad, lieve mensen en zoveel natuur. Fins Lapland in de winter bezocht, een huskyspan besturen over besneeuwde paden en bevroren meren was 1 van de indrukwekkenste dingen die ik ooit gedaan heb.

10. Bloggen verandert je leven, wat een positieviteit, lieve mensen, mooie verhalen, prachtige foto's heb ik al mogen lezen en voorbij zien komen. Ik ben sowieso iemand waarvan het glas altlijd half vol is ipv half leeg, dus voel me hier volkomen op mijn plek. Eindelijk herkenning in de kleine dingen des leven. Iets moois in de natuur, nostalgie en bijzondere mensen. Als je ze kan herkennen en echt zien dan ben je echt gelukkig en dat ben ik.

De volgende die ik aanwijs zijn:

Renny van Bizzy At Home
Margarita van Stipje

Wellicht zijn jullie al eerder getagged (maar ik zag het even niet op jullie blog) en natuurlijk vrijblijvend, maar doen je wel mee dan zou ik het heel leuk vinden om jullie top tien te lezen.

Lieve Groet,

Yvonne

zaterdag 17 september 2011

Doe je mee met het foto idee ?

Volgens mij vinden wij het allemaal mooi, die oude foto's van lang lang geleden.

Hier wil ik voor ons allemaal dan ook iets mee doen.
Van alle oude foto's die ik van jullie verzamel zal ik een diavoorstelling plaatsen.
Het hoeft dus geen oude foto te zijn want na het bewerken ervan krijgt de foto het uiterlijk van 100 tot 150 jaar oud.
Denk aan een foto van je vakantie, mooie brocante spulletjes, huis, kind, detailfoto, huisdier, woonaccessoire enz. enz.

Hieronder zie je er een paar voorbeelden van mij.






Voor Brents 3e verjaardag heb ik dit kaartje gemaakt

Ik geef hier een site (Japans) waar je veilig je foto oud kunt maken.

Het werkt als volgt:

1. Ga naar http://labs.wanokoto.jp/olds 
Bladeren (zoek je foto uit je bestand)
Generate (wachten tot de foto is oud gemaakt en opent in nieuw scherm)
Dowload
Download Now (staat er in lichtblauw onder)
Opslaan en bij je foto's zetten (let op dat je de bestandnaam wijzigt anders vervangt hij je oorspronkelijke foto, ik zet er gewoon een 1 achter).

2. Maak een blogpost hierover met je oude foto erbij, vermeld daarin de link http://metbrocantlabel.blogspot.com/2011/09/doe-je-mee-met-het-foto-idee.html 
zodat iedereen die het leest mee kan doen.

3. Dan laat je een reactie hier achter dat je mee doet en ik hoor natuurlijk graag wat je ervan vindt.

4. Je kan mij dan je foto mailen of je toestemming geven (in je reactie) dat ik je foto mag plaatsen in de diavoorstelling. Mailen kan naar  info@metbrocantlabel.nl  vermeld even je naam en/of blognaam erbij. Mee doen kan dus ook als je zelf geen blog hebt.

5. Meedoen kan t/m 15 oktober 2011.

Het zou geweldig zijn als er veel foto's binnenkomen zodat
het een mooie diavoorstelling gaat worden.
Het is leuk om te doen en kost weinig tijd.
Ook leuk om zelf mee aan de slag te gaan en in te lijsten.
Nadat je ze heb opgeslagen kun je ze ook gewoon bestellen en laten afdrukken.

"Doe je mee met het foto idee" wil ik als item terug laten komen
met steeds een nieuw idee en verzameling van jullie foto's.
Dus als het lukt om samen er iets moois van te maken wordt het vervolgt...



Doe je ook mee met het foto idee ?

Lieve Groet,

Yvonne

woensdag 14 september 2011

Heerlijk...

Gisteren liep ik bij de Xenos en wat ik daar vond wil ik even met jullie delen.
Het waren allemaal heerlijk geurende waxtabletten voor oliebranders.

Tablet Cinnemon en Lavendel

In heel veel heerlijk geuren en ook nog prachtig om te zien ook.
Je legt het tablet in de oliebrander, die ze daar ook verkopen in diverse modellen, je steekt een waxinelichtje aan, het tablet smelt, als deze gesmolten is kan het waxinelichtje weer uit.


Hier gaat de wax al wat smelten


En het ruikt echt heerlijk, zelfs al in de verpakking.
Ik stel me zo voor dat in de "Cinnemon" als deze gesmolten is,
de anijsster en het kaneelstokje zo mooi erin drijven.



De tabletten kosten  € 0,79

Wax is gesmolten.


Maar ook deze prachtige medaillons heb ik daar gekocht.


Dus misschien een leuke en gezellig tip om daar even langs te gaan.

Lieve Groet,
Yvonne


zaterdag 10 september 2011

9/11

Waar was jij op 9/11 ?
Ik....ik zat met mijn manlief op dat moment in een vliegtuig, op huwelijksreis.
Inmiddels al 10 jaar geleden maar het staat op ieders netvlies gebrandt.

Hier mijn verhaal...

Deze bloemen kreeg ik woensdag van Ben
 Na onze fantastische huwelijksdag op 7 september gingen wij op 11 september op huwelijksreis naar Mexico.
 Alles begon voorspoedig tot dat..
Na al heel wat uurtjes in het vliegtuig te hebben gezeten begon de piloot ons allen toe te spreken.
Hij zie: Ik mag niet door het Amerikaans luchtruim en moet het toestel aan de grond gaan zetten.
Hij stelde ons gerust dat er niks met het vliegtuig aan de hand was maar verder wisten we niks.
En zo belande we in Canada op een klein vracht vliegveldje, nauwelijks geschikt voor grote passagiersvliegtuigen.
Voor ons een Air France, toen wij Martinair en achter ons een Canada
2000. Ik weet het allemaal nog zo goed. Er bekruipt je een vreemd soort gevoel, er klopt iets niet.
Na een tijdje werden we opgehaald met bussen en naar een ijshockeystadion vervoert.
Ook toen wisten we nog steeds niet wat er aan de hand was.
Toen werden er tv schermen geplaatst en zagen wij voor het eerst wat er zicht op dat moment af speelde. Ongeloof, geschokt, angst en verdriet maakte van mensen meester.
Bellen, ik moet naar huis bellen dat is wat er gelijk in mij op kwam.

10 jaar samen getrouwd

Ouders, familie, vrienden en collega's waren erg ongerust. Er was toen tenslotte nog niet duidelijk om welke toestellen het ging en wij gingen ook die kant op. Zelfs het reisbureau ging er mee aan de slag om maar te achterhalen of wij in veiligheid waren.
Ondertussen werd het ijs van het stadion dicht gelegt met platen en kwamen er noodbedden van het Red Cross op te staan. Het werd mij duidelijk dat we hier nog wel even zouden blijven.
Het eerste wat ik tegen Ben zei; ik ga hier echt niet slapen hoor.
We liepen rond en kwamen er achter dat we ons konden inschrijven om bij mensen thuis te overnachten.
Achteraf denk ik hoe heb ik dat kunnen doen, het had ook heel anders uit kunnen pakken.


Terwijl we nog in de rij stonden kwamen daar onze "redders" in nood.
Mary and Albion pikte ons uit de rij en zeiden jullie mogen met ons mee, waarschijnlijk was de wanhoop van mijn gezicht af te lezen. En daar zaten we dan bij wild vreemde mensen achter in de auto en reden door Canada,  waar kwamen we terecht ?
Zo had ik mijn huwelijksreis verre van dat voorgesteld.
Bij hun thuis aan gekomen, had ze de jacuzzi vol laten lopen, kaarsjes eromheen gezet en een slaapkamer voor ons in orde gemaakt. Dat wij "on our honeymoon" waren vond ze zo erg voor ons dat ze alles deed om het ons naar de zin te maken. Ook daar mochten we bellen naar huis. Toen kreeg ik mijn vader huilend van opluchting aan de telefoon. Wat zou je dan graag thuis zijn. 

10  prachtige rozen van mijn ouders

Echter moesten we de volgende dag weer in het stadion zijn om te horen wat er verder ging gebeuren. Maar wederom geen nieuws of we verder zouden vliegen of naar Nederland terug gingen. Wat later bleek is dat ons toestel tijdens de vlucht heen als enige niet meer terug kon naar Nederland vanwege de brandstof. We waren de Atlantische Oceaan al overgestoken.
Mary and Albion lieten ons de hele dag alle mooie plekken in de omgeving zien, het was prachtig.

Maar we hadden ook geen koffer meer die waren allemaal in het vliegtuig gebleven. Geen schone kleding, geen tandenborstel niks. Ze heeft toen onze kleren nog gewassen en voor alles gezorgt wat we nodig hadden. In Canada is het van zelfsprekend dat iedereen elkaar helpt in tijden van nood. Ze nam ook een oudere man uit Frankrijk op en een jongetje. Het huis was enorm, echt alles was groot haha.

Van onze dierbare vrienden Raymond en Karin
Tijdens onze 2e dag die we weer in het stadion moesten doorbrengen kwam er ook een bommelding.
Hoe onwerkelijk dat is... iedereen moest het stadion uit en zo ver mogelijk weg ervan.
Ik had het gehad en wilde naar huis.
Maar toen kwam het bericht dat we verder gingen naar Mexico.
We namen afscheid van deze 2 bijzonder lieve mensen en 2 dagen laten vlogen we over New York verder.
Alle koffers waren uit het vliegtuig gehaald en op het platform gezet, daar moest men om de buurt je koffer aan wijzen. Er bleef er 1 over...
Batterijen van camera's, zakmessen, alles wat schijnbaar als gevaarlijk gezien kon worden werd afgenomen.
Er was niks te eten aan boord en er was geen vrolijke stemming.
Van de vakantie hebben we wat gemaakt, gezwommen met dolfijnen en veel gezien. Maar op de tv's overal steeds die verschrikkelijke beelden. Onschuldige mensen die geen keus hadden, die werden beroofd van hun geliefden. Mensen voor wie het leven nooit meer zo zal zijn als voor 9/11. Het besef dat de wereld gehuld kan zijn in zo'n enorme haat komt zo hard binnen. Ieder jaar als ik de beelden ziet, voel ik de tranen branden.


Van Brent

Toen we eindelijk terug konden naar Nederland, stonden daar alle mensen die ons zo lief waren. Ze waren allemaal gekomen omdat ze zo blij waren dat ons niks was over komen.
Het was emotioneel en mooi tegelijk.
De jaren ernaar belde we op 9/11 naar Canada en een paar jaar geleden zijn Mary and Albion in Nederland geweest. Niemand zal deze zwarte dag in de geschiedenis van de mensheid ooit vergeten. Al heb ik daardoor ook mogen ervaren dat er heel veel goede mensen zijn, die je niet kent maar wel voor je zorgen in tijden van nood. Daar ben ik dankbaar voor...



This is a story of a historic event,
And this is the way that it went.

An airplane crashed thru building one,
Next thing people know two was done.

Now both buildings down of the twin towers,
While people wait for hours and hours.

They watch the police and firefighters strive,
And see if their loved ones are still alive.

Now there are two lights where the towers once stood,
And they shine very bright thru the neighborhood.

This event did not break apart the U.S.A.,
Because we are closer and closer to each other everyday.


Lieve Groet,
Yvonne

woensdag 7 september 2011

Ik vond in Lille...


deze prachtige paspop (mannequin) !
Daar stond ze dan en ik werd er naar toe getrokken als een magneet.
Maar ja met mij ook vele andere dames. Dus direct beslissen, maar ik was er net en dan loop ik er al mee... denk denk, overleg met manlief.
Die dan altijd wijselijk zegt, als je het wilt hebben dan niet wachten want straks is het weg en heb je spijt.
Ja dat had ik net even nodig ook al weet ik dat wel.
Terwijl 2 andere Nederlandse dames ook al over de aankoop ervan met elkaar stonden te overleggen, rekende ik af en kon ik opgelucht adem halen, sorry dames maar ik neem haar toch mee.


Gelukkig hadden we nu een kar bij ons, na de les van vorig jaar. Dan zie je vaak veel leuke en wat grotere dingen maar dat kun je niet allemaal dragen. Dus nu konden we de paspop uit elkaar halen en tussen de dekens in de kar leggen.
We hebben heel wat bekijks gehad, want wat lag er toch onder die deken ?!


Een tijdje later zagen we de 2 andere meiden weer en had ze er ook een gevonden, gelukkig maar.
Het was een prachtige dag, eigelijk veel te warm en te druk natuurlijk.
Maar de sfeer is geweldig, we genieten. We waren er om 10:30 dan is het al aardig druk en dan te bedenken dat het officieel pas om 14:00 begint.
De auto parkeren verft enig inzicht en lef want het is ongelooflijk waar men overal de auto neer zet.


ma poésie
est sans
vocabulaire

une reprise
d'un sentiment
profond

qui n'ambitionne
jamais des
nouveaux mots

qui disent à la fin
toujours
la même chose

mon amour, je t'aime
 
Met de prachtige rozenkrans van mijn moeder, die zij als kind kreeg.

 (vertaling)
mijn poëzie
is zonder
woordenschat

herhaling
van een diep
gevoel

dat nimmer streeft
naar nieuwe
woorden

die uiteindelijk
hetzelfde
zeggen

van mijn lief ik hou van jou

 

En tja dan de prijzen, ze weten het wel dus voor de goedkopigheid hoef je niet te gaan.
Maar ik heb aardig wat af kunnen dingen dat moet ook wel anders ga je echt met lege handen naar huis.
Ik heb deze 2 emaille wijzerplaten gevonden en daar was ik ook erg blij mee.

Deze vind ik zelf het mooiste, gewoon eenvoudig.



Aan het eind van de middag toen we zowat de 4-daagse aan km gelopen hadden zijn we naar Brugge in België gereden. Daar hadden een heel leuk hotel (voor wie binnenkort daar heen wil een aanrader, mail me dan maar even). Lekker op een terrasje, wat eten en drinken en wederom de km in de benen om alles te bekijken. Wat is dit toch een heerlijke stad om te vertoeven.
Nog een rondvaart op de Reitjes gemaakt om alles vanaf het water te zien.
Kortom het was een geslaagd weekend.

Zaterdag morgen hebben we trouwens nog heerlijk en gezellig koffie gedronken bij mijn Belgische klanten in Vosselaar (bij Antwerpen), we waren daar al om 8:00. Marianne en Rene bedankt dat we bij jullie zo vroeg mochten aanschuiven voor de koffie en thee !

Lieve Groet,
Yvonne

donderdag 1 september 2011

Zeepaardje en Duifje

Hoe leuk is het toch als je bij iemand iets koopt die het met liefde gemaakt heeft.
Daar ben ik altijd een voorstander van, je hebt iets wat niet in iedere winkel ligt en waar ik echt naar uit kan kijken als het met de post komt.
Zo bestelde ik bij Anita van Scarborough Fair 
(voor degene die haar niet kennen, ga even kijken bij haar prachtige blog)
een zeepaardje en een duifje.


Wat een feestje om dit te ontvangen.
 Met zorg ingepakt en de heerlijke geur van lavendel die in de verpakking zit komt je tegemoet.




Het zeepaardje hangt aan de hoge kinderstoel van Brent.
Het was zo'n simpel zwart Ikea stoeltje die ik wit heb gemaakt, beetje doorgescheurd en wat opgeleukt heb.


En dus kan meneer lekker aan tafel zitten nu hij uit de gewone kinderstoel is gegroeid.


Het duifje is voorzien van leuke label, lint en kant.


Bedankt lieve Anita, ik vind ze erg mooi geworden.


Ik wens jullie allemaal alvast een fijn weekend, beetje vroeg maar zoals jullie weten kan ik niet wachten om naar Lille te gaan.

Lieve Groet,

Yvonne